Μια υποθετική συζήτηση που εκτυλίσσεται παρορμητικά στο μυαλό σου / A hypothetical conversation that you compulsively play out in your head.

«Ας υποθέσουμε ότι ο νούμερο ένα καταζητούμενος στον κόσμο σε αρπάζει σαν όμηρο την ώρα που ήταν έτοιμος να συλληφθεί, και πως καταφεύγει μαζί σου κακήν-κακώς σε ένα ερημονήσι. Πάνω που πάει να σ’ εκτελέσει επειδή δε σε χρειάζεται πια, του πέφτει το όπλο απ’ τα χέρια και το αρπάζεις εσύ. Το προτάσσεις στο στήθος του και τον σημαδεύεις. Θα τον σκοτώσεις;»

(Μέχρι την Τελευταία του Ανάσα, Γιώργος Δάμτσιος)

…Επειδή εκεί που δεν το περιμένεις έρχεσαι απευθείας αντιμέτωπος, στη φιλοσοφική του βάση, με το ηθικό δίλημμα αφαίρεσης ζωής εναντίον του πρωταρχικού αισθήματος επιβίωσης και αυτοσυντήρησης.

Η απάντηση στο ερώτημα δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ, μέσα στο πλαίσιο διαφόρων μεταφορικών συνειρμικών καταστάσεων της καθημερινής ζωής, όπου μπορεί να μην υπάρχει αφαίρεση ζωής ως αποτέλεσμα κάποιας πράξης ή απόφασής μας, αλλά το ερώτημα παραμένει για την "δικαιολογημένη" συμπεριφορά εναντίον της "ηθικής" συμπεριφοράς, όταν βρίσκεσαι σε στιγμή και θέση ισχύος και το ποιες θα είναι οι αποφάσεις και οι πράξεις του καθενός και με ποια κριτήρια…

Και τελικά η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται, ακόμα κι αν έχεις ολόκληρους μήνες στη διάθεσή σου να αποφασίσεις...